AĞUSTOS 2001:GÖÇMENLER

Mars Yıllıkları - Ray Bradbury

   Dünyalılar Marsa geldi.Geldiler çünkü hem korkuyor hem
korkmuyorlardı;çünkü mutlu ya da mutsuzdular;çünkü hacılar gibi hissediyor
ya da hissetmiyorlardı.Herkesin bir sebebi vardı.Kötü eşlerini ,işlerini ya
da kasabalarını terkediyorlardı;birşey bulmak,birşey bırakmak ya da birşey
almak,birşey kazımak,birşey gömmek ya da sadece birşey bırakmak için
geliyorlardı.Küçük ya da büyük hayallerle ve de aslında hiçbiriyle
geliyorlardı.
   Çoğu kasabada hükümetin dört renkli parmağı posterden işaret
ediyordu:Gökyüzünde sizin için bir iş var.Marsı görün!Çoğu adam roket uzaya
fırlatılmadan önce bile büyük bir acı hissettiler.Bu acının adı
yalnızlıktı,çünkü kendi kasabanızın yumruğunuz kadar küçüldüğünü ve sonra
limon boyutuna ve sonra da iğne boyutuna küçüldüğünü gördüğünüzde hiç
doğmadığınızı hissettiniz;hiç kasaba yoktu,hiçbir yerdeydiniz,her taraf
boşluktu ve tanıdık hiçbir şey yoktu;sadece  diğer yabancı adamlar vardı.
   Illinois,Iova,Missouri ve Montana şehirleri bulut denizinin içinde
kaybolduğunda ve şüphesiz Amerika sis adası kadar daraldığında ve geri kalan
dünya gezegeni fırlatılmış çamurlu bir beyzbol topuna dönüştüğünde hayal
edemediğiniz bir yere giden yolunuzda yalnızdınız,dolanıyordunuz.
   Bu yüzden ilk adamların az sayıda olması olağandı.Mars'ta daha önceden
bulunanların sayısı dünyalı adamların sayısına oranla arttı.Rakamlarda bir
rahatlık vardı .Fakat ilk yalnızlar kendi kendilerine ayakta durmak
zorundalardı.

ceviri: Naime Cete